انواع پرکننده دندان

یکی از محبوب‌ترین کاربردهای دندانپزشکی استفاده از انواع پرکننده دندان برای پر کردن ناحیه‌ای از دندان است که دندانپزشک شما به دلیل پوسیدگی برداشته است. همچنین از انواع پرکننده دندان برای ترمیم دندان‌های ترک خورده یا شکسته و دندان‌هایی که در اثر استفاده نادرست فرسوده شده‌اند (مانند جویدن ناخن یا دندان‌قروچه) استفاده می‌شود.

پرکننده دندان از چه موادی ساخته می‌شود؟

مواد پرکننده دندان عبارت‌اند از:

1. طلا.
2. سرامیک.
3. آمالگام نقره (حاوی جیوه مخلوط با نقره، قلع، روی و مس).
4. مواد همرنگ دندان، پلاستیک و شیشه به نام پرکننده رزین کامپوزیت.

محل و میزان پوسیدگی، هزینه مواد پرکننده، پوشش بیمه‌ای و توصیه دندانپزشک به تعیین نوع پرکردگی کمک می‌کند که به بهترین وجه نیازهای شما را برطرف کند.

آیا انواع پرکننده دندان مزایا و معایب مختلفی دارند؟

مزایا و معایب مواد مختلف پرکننده دندان به شرح زیر است:

مزایا پرکننده دندان

طلا: حداقل 10 تا 15 سال ماندگاری دارد، برخی می‌گویند طلا ظاهر دلپذیری دارد.

پرکردن نقره (آمالگام): حداقل 10 تا 15 سال ماندگاری دارد و هزینه کمتری نسبت به پر کردن کامپوزیت دارد.

پرکردن‌های کامپوزیتی همرنگ دندان: سایه رنگ را می‌توان با رنگ دندان‌های موجود مطابقت داد، چسبانده بودن به دندان موجود حمایت بیشتری را فراهم می‌کند، معمولاً برای ترمیم‌هایی غیر از پرکردن حفره استفاده می‌شود، گاهی اوقات دندان کمتری در مقایسه با آمالگام‌ها نیاز به برداشتن دارد.

سرامیک/پرسلن: بیش از 15 سال ماندگاری دارد و نسبت به مواد رزین کامپوزیت در برابر لکه مقاوم‌تر است.

گلاس آینومر (اکریلیک و نوع خاصی از مواد شیشه‌ای): بیشتر برای پر کردن زیر خط لثه استفاده می‌شود، فلوراید آزاد می‌کند که می‌تواند به محافظت در برابر پوسیدگی بیشتر دندان کمک کند.

معایب انواع پرکننده دندان

طلا: گران‌تر از مواد دیگر، ممکن است نیاز به بیش از یک بازدید دفتر داشته باشد.

نقره‌: ممکن است نیاز به برداشتن دندان بیشتری داشته باشد تا فضای کافی برای نگه‌داشتن پرکردن ایجاد شود، رنگ مایل به خاکستری در ساختار دندان اطراف ایجاد می‌کند، ممکن است خطر بیشتری برای ترک و شکستگی دندان به دلیل درجه گسترده‌تر انبساط و انقباض داشته باشد.

پر کردن کامپوزیت همرنگ دندان: حداقل پنج سال دوام دارد (کمتر از 10 تا 15 سال سایر مواد)، ممکن است بسته به محل دندان کنده شود، ممکن است تا دو برابر آمالگام هزینه داشته باشد، زمان بیشتری برای قرار دادن آن نیاز دارد و/ یا بازدیدهای اضافی نیاز داشته باشد.

سرامیک: می‌تواند به اندازه طلا قیمت داشته باشد.

گلاس آینومر: ضعیف‌تر از رزین کامپوزیت است، احتمال سایش و شکستگی بیشتر است، پنج سال یا کمتر دوام می‌آورد، هزینه‌های آن قابل مقایسه با پرکننده‌های کامپوزیت است.

پرکننده دندان غیر مستقیم چیست؟

پرکننده دندان غیرمستقیم مشابه پرکردگی‌های کامپوزیت یا همرنگ دندان هستند با این تفاوت که در آزمایشگاه دندانپزشکی ساخته می‌شوند و قبل از قرار دادن نیاز به دو ویزیت دارند. پر کردن غیرمستقیم زمانی در نظر گرفته می‌شود که ساختار دندان کافی برای حمایت از پرکردگی نداشته باشد، اما دندان شما آن‌قدر آسیب ندیده باشد که نیاز به روکش داشته باشد.

در اولین بازدید، پوسیدگی یا پرکردگی قدیمی برداشته می‌شود. قالبی برای ثبت شکل دندان در حال ترمیم و دندان‌های اطراف آن گرفته می‌شود. قالب به آزمایشگاه دندانپزشکی فرستاده می‌شود که پر کردن غیر مستقیم را انجام می‌دهد. یک پر کردن موقت برای محافظت از دندان در حین انجام ترمیم قرار داده می‌شود. در ویزیت دوم، پر کردن موقت برداشته می‌شود و دندانپزشک تناسب ترمیم غیرمستقیم را بررسی می‌کند. اگر تناسب قابل قبول باشد، برای همیشه در جای خود ماندگار می‌شود.

دو نوع پر کردن غیر مستقیم وجود دارد – اینله و آنله.

اینله ها شبیه پرکردگی‌ها هستند اما کل کار در داخل کاسپ ها (برجستگی‌ها) روی سطح جویدنی دندان قرار دارد.

انله ها نسبت به اینله گسترده‌تر هستند و یک یا چند کاسپ را می‌پوشانند. آنله ها را گاهی اوقات تاج جزئی می‌نامند.

اینله ها و اینله ها دوام بیشتری دارند و بسیار طولانی‌تر از پرکردن‌های سنتی هستند – تا 30 سال ممکن است دوام داشته باشند. آنها می‌توانند از رزین کامپوزیت همرنگ دندان، سرامیک یا طلا ساخته شوند. اینله و آنله ساختار دندان را ضعیف می‌کند، اما این کار را به میزان بسیار کمتری نسبت به پرکردن‌های سنتی انجام می‌دهد.

نوع دیگری از اینله و آنله – اینله و آنله مستقیم – همان فرآیندها و مراحل غیرمستقیم را دنبال می‌کند، با این تفاوت که اینله و آنله مستقیم در مطب دندانپزشکی ساخته می‌شود و می‌توان آن را در یک ویزیت قرار داد. نوع اینله یا آنله مورد استفاده به میزان ساختار دندان سالم و نگرانی‌های زیبایی بستگی دارد.

پرکننده دندان موقت چیست و چرا به آن نیاز دارم؟

ممکن است نیاز به انواع پرکننده دندان موقت داشته باشید:

اگر بیش از یک قرار برای انواع پرکننده دندان شما نیاز است. به‌عنوان‌مثال، قبل از قرار دادن پر کردن طلا و برای پر کردن غیر مستقیم که از مواد کامپوزیت استفاده می‌شود.

انواع پرکننده دندان موقت فقط همین است. آنها قرار نیست دوام بیاورند. آنها معمولاً در عرض یک ماه می‌افتند، شکسته می‌شوند یا فرسوده می‌شوند. حتماً قرار ملاقات خود را حفظ کنید تا پر کردن موقت شما با یک قرار دائمی جایگزین شود. اگر این کار را نکنید، دندان شما ممکن است عفونی شود یا ممکن است عوارض دیگری داشته باشید.

پر کردن دندان شامل چه مراحلی است؟

ابتدا دندانپزشک ناحیه اطراف دندان را که قرار است روی آن کار شود با بی حسی موضعی بی حس می‌کند. در مرحله بعد، از یک مته، ابزار سایشی هوا یا لیزر برای حذف ناحیه پوسیده استفاده می‌شود. انتخاب ابزار به سطح راحتی، آموزش و سرمایه گذاری دندانپزشک شما در قطعه خاص و همچنین محل و میزان پوسیدگی بستگی دارد.

در مرحله بعد، دندانپزشک شما منطقه را در طول فرآیند حذف پوسیدگی بررسی یا آزمایش می‌کند تا تشخیص دهد که آیا تمام پوسیدگی‌ها برداشته شده است یا خیر. هنگامی که پوسیدگی از بین رفت، دندانپزشک شما با تمیز کردن حفره از باکتری‌ها و زباله‌ها، فضا را برای پر کردن آماده می‌کند. اگر پوسیدگی نزدیک ریشه باشد، دندانپزشک شما ممکن است ابتدا یک لاینر ساخته شده از گلاس آینومر، رزین کامپوزیت یا مواد دیگر را برای محافظت از عصب قرار دهد. به طور کلی، پس از پر کردن، دندانپزشک شما آن را تکمیل و پولیش می‌کند.

چندین مرحله اضافی برای انواع پرکننده دندان مورد نیاز است که به شرح زیر است. پس از اینکه دندانپزشک شما پوسیدگی را از بین برد و آن ناحیه را تمیز کرد، مواد همرنگ دندان به صورت لایه لایه روی دندان قرار می‌گیرد. در مرحله بعد، یک نور مخصوص که هر لایه را “درمان” یا سفت می‌کند اعمال می‌شود. هنگامی که فرآیند چند لایه تکمیل شد، دندانپزشک شما مواد کامپوزیت را به نتیجه دلخواه در می‌آورد، مواد اضافی را بریده و ترمیم نهایی را صیقل می‌دهد.

آیا انواع پرکننده دندان آمالگام نقره ایمن است؟

انجمن دندانپزشکی آمریکا (ADA)، FDA و بسیاری از آژانس‌های بهداشت عمومی می‌گویند که پر کردن آمالگام نقره (بر پایه جیوه) بی خطر است. با این حال، FDA اخیراً توصیه‌های به روز شده‌ای در مورد استفاده از پرکننده‌های آمالگام در افراد خاص صادر کرده است. آنها بیان می‌کنند که افراد زیر ممکن است در معرض خطر بیشتری برای اثرات مضر بخار جیوه بر سلامت باشند و باید در صورت امکان از دریافت این مواد پر شده خودداری کنند.

افراد در معرض خطر بیشتر در انواع پرکننده دندان عبارت‌اند از:

1. زنان باردار و جنین‌های در حال رشد آنها.
2. زنانی که قصد بارداری دارند.
3. زنان و نوزادان آنها.
4. کودکان، به ویژه آنهایی که کمتر از شش سال سن دارند.
5. افراد مبتلا به بیماری‌های عصبی از قبل موجود از جمله بیماری آلزایمر، مولتیپل اسکلروزیس یا بیماری پارکینسون.
6. افراد مبتلا به اختلال عملکرد کلیه.
7. افرادی که به جیوه یا سایر اجزای آمالگام دندان حساسیت یا آلرژی دارند.

FDA حذف آمالگام دندانی را در افرادی که در معرض خطر بالاتری قرار دارند، در صورتی که آمالگام در شرایط خوبی باشد، توصیه نمی‌کند، و پیشنهاد می‌کند که انجام این کار باعث افزایش قرار گرفتن در معرض بخار جیوه می‌شود و منجر به خطرات بیشتر از فواید می‌شود.

چگونه باید از دندان‌هایم با انواع پرکننده دندان مراقبت کنم؟

برای حفظ انواع پرکننده دندان ، باید از روش‌های بهداشت دهان و دندان پیروی کنید:

1. به طور مرتب (دو بار در سال) برای تمیز کردن به دندانپزشک خود مراجعه کنید.
2. با خمیر دندان حاوی فلوراید مسواک بزنید.
3. حداقل یک بار در روز نخ دندان بکشید.

با دندانپزشک خود تماس بگیرید اگر:

1. دندان شما بسیار حساس است.
2. لبه تیز را احساس می‌کنید.
3. متوجه شکافی در پر کردن می‌شوید یا اگر قطعه‌ای از پرکننده گم شده باشد.

اگر دندانپزشک شما مشکوک باشد که یکی از پرکردگی‌های شما ممکن است ترک خورده یا «نشتی» داشته باشد، عکس‌برداری با اشعه ایکس انجام می‌دهد (زمانی که دو طرف پر کردن محکم روی دندان قرار نمی‌گیرد، باقی‌مانده‌ها و بزاق می‌توانند بین پرکردگی به پایین نفوذ کنند و دندان که منجر به پوسیدگی می‌شود).

علت حساسیت دندان پس از پر کردن دندان چیست؟

حساسیت دندان پس از قرار دادن انواع پرکننده دندان نسبتاً رایج است. دندان شما ممکن است به فشار، هوا، غذاهای شیرین یا دما حساس باشد. معمولاً این حساسیت در عرض چند هفته خود به خود از بین می‌رود. تا آن زمان از علت حساسیت خودداری کنید. معمولاً نیازی به مصرف مسکن ندارید.

اگر حساسیت در عرض دو تا چهار هفته از بین نرفت یا اگر دندان شما بسیار حساس است، با دندانپزشک خود تماس بگیرید. او ممکن است استفاده از یک خمیر دندان ضد حساسیت را توصیه کند، ممکن است از یک عامل حساسیت‌زدا روی دندان استفاده کند یا احتمالاً یک روش کانال ریشه را پیشنهاد کند.